Көзимә көринүб, бегләр, бир жәнан,
Шийрин жаным отқа яқты да кетди.
Ялғаны йоқ, бүл сөзимә сен инан,
Мың жылўа наз әйлеп, бақты да кетди.

Түн ортада йердим үйқүда ятыб.
Әдеб-әркан билән бизди ойғатыб.
Шийрин-шәкар меңә сәзлерин катыб,
Заман егләнмәйин шықты да кетди.

Көрген заман аны бағрымны езиб,
Олтүрдым жанымдан үмийдим үзиб,
Жаным ота яқты көзлерин сүзиб,
Қәлем қашын меңа қақты да кетди.

Ақлымны кетүрдим көрген шул заман,
Ойғаныб уйқуўдын көрсем бир жәнан,
Кирпиги оқ киби, қашлары кәман,
Әзиз жаным тәндин шықты да кетди.

Зыя-зулпы рәңли мысалы қундыз,
Көре алмай йүрген яқыннан ҳәргиз,
Ләйли, Зуҳра киби ол саҳиб тәмиз,
Бады-саба усап ести де кетди.

Зыя-зулпы тал-тал, шашлары сүмбил,
Ашықлардың етер көз йашын сел-сел,
Зарлы Зуҳра, Сәнем киби қыпша бел,
Бады-саба киби өтти де кетди.

Шәшми – жадыў жәллад, қашлары қаләм,
Қойды сийнәмизә йүз мың дағ әлем.
Наз әйләйүб сүшик тилли ол сәнем,
Мәңә бир истанат тақты да кетди.

Сәрәфраз қамәти, сәдаф дәнданлы,
Башындын аяқы әдаб-әрканлы,
Ол ҳәм мениң киби йүз мың әрманлы,
Көздиң қанлы яшын төктидә кетди.

Ләйли, Зүҳра, Сәнем янлығ сүўрети,
Туўбы ағашына меңзер қамәти,
Аҳ дегендә шықан ағзының оты,
Он сәккиз мың әлем яқты да кетди.

Иззәт икрам билән тиләб жәўабы,
Тәўазығлық олуб бериб сәлами,
Ғамзә билән бақыб айған қәлами,
Тамам үстиханым яқты да кетди.

Үстине кийгени атлас қамқады,
Башда түрме, әлде пәрең румалы,
Ашық Зийўар аны көрген заманы,
Арақ сәйлан етиб ақты да кетди.

Kózimá kórinúb, beglár, bir jánan,
Shiyrin janım otqa yaqtı da ketdi.
Yalǵanı yoq, búl sózimá sen inan,
Mıń jılwa naz áylep, baqtı da ketdi.

Tún ortada yerdim úyqúda yatıb.
Ádeb-árkan bilán bizdi oyǵatıb.
Shiyrin-shákar meńá sázlerin katıb,
Zaman eglánmáyin shıqtı da ketdi.

Kórgen zaman anı baǵrımnı ezib,
Oltúrdım janımdan úmiydim úzib,
Janım ota yaqtı kózlerin súzib,
Qálem qashın meńa qaqtı da ketdi.

Aqlımnı ketúrdim kórgen shul zaman,
Oyǵanıb uyquwdın kórsem bir jánan,
Kirpigi oq kibi, qashları káman,
Áziz janım tándin shıqtı da ketdi.

Zıya-zulpı ráńli mısalı qundız,
Kóre almay yúrgen yaqınnan hárgiz,
Láyli, Zuhra kibi ol sahib támiz,
Badı-saba usap esti de ketdi.

Zıya-zulpı tal-tal, shashları súmbil,
Ashıqlardıń eter kóz yashın sel-sel,
Zarlı Zuhra, Sánem kibi qıpsha bel,
Badı-saba kibi ótti de ketdi.

Sháshmi – jadıw jállad, qashları qalám,
Qoydı siynámizá yúz mıń daǵ álem.
Naz áyláyúb súshik tilli ol sánem,
Máńá bir istanat taqtı da ketdi.

Sáráfraz qamáti, sádaf dándanlı,
Bashındın ayaqı ádab-árkanlı,
Ol hám meniń kibi yúz mıń ármanlı,
Kózdiń qanlı yashın tóktidá ketdi.

Láyli, Zúhra, Sánem yanlıǵ súwreti,
Tuwbı aǵashına meńzer qamáti,
Ah degendá shıqan aǵzınıń otı,
On sákkiz mıń álem yaqtı da ketdi.

Ízzát ikram bilán tiláb jáwabı,
Táwazıǵlıq olub berib sálami,
Ǵamzá bilán baqıb ayǵan qálami,
Tamam ústixanım yaqtı da ketdi.

Ústine kiygeni atlas qamqadı,
Bashda túrme, álde páreń rumalı,
Ashıq Ziywar anı kórgen zamanı,
Araq sáylan etib aqtı da ketdi.