ҚЫРҒЫЗ ГАИ ЕРКИНГЕ ЧЕСТЬ БЕРЕДИ... (QIRǴIZ GAÍ ERKÍNGE ChEST BEREDÍ...)
Шайыр достым Еркин Ўаҳидовқа, Қырғызстанда совет әдебияты күнлери таў жолларында болған дегишпелерден
Қырғызға поэзия жүгин тасып,
Алатаўдың басынан көш келеди.
Баллар жолда «дослық» деп қыйқыўласып,
ГАИлер жолда Еркинге честь береди …
Өз «Волгасын» өзи айдап бизиң Еркин,
Ташкенттен Ыссық көлге тартты бир күн.
Көл бойында қаўышып музасына,
Қосық жазсам деп шулғыр кеўил ширкин.
«Даешь Ыссық көлим!» деп зытып қалды,
Дослары Фрунзеден күтип алды.
Таң ертең Рыбачиге кирер жерде
Шайырды ГАИлер ғана тутып алды.
Еркин айтты: «Кешириң, ақынман» деп,
«Қырғызларға мен сондай жақынман» деп.
ГАИ айтты: «буздың жолдың қағыйдасын,
Ақынжан, айырылдың ба ақылдан?» деп.
Еркин айтты: «Ҳәўескер шофер едим,
Керек десең бир қосық оқыр едим» …
ГАИ айтты: «Постта турып, жол үстинде
Қосық тыңлап, мен аўыш соқырмедим.
Басқаларға оқырсаң ал оныңды,
Биз билмеймиз мырзаңды, бароныңды.
Ақын түўе, Айтматов болсаңдағы
Пырт етип тесемен талоныңды.»
Еркин айтты: «Барма өзи ақылларың
Сонша неге кес-кеслеп қақылдадың.
Қырғыз, өзбек ултлары туўысқан ғой,
Сыйлайды бир-бириниң ақынларын».
ГАИ айтты: «Даўыл турса булт болмайды,
Бул дәлийлиң кеўлиме гилт болмайды.
Биз ушын жалғыз заң – жол қағыйдасы.
ГАИ лерде ҳеш қаныңдай улт болмайды»…
ГАИ, сөйтип, роторды шешип алды,
Шайырдың жаяў қалмай неси қалды,
Еркинниң айтқанына қулақ аспай,
Талонын «пырт» еткизип тесип алды.
Алатаўдан ыр жүклеп көш келеди,
Көш тартқанлар ГАИлерден сескенеди,
Сол ГАИлер бүгин қырғыз жолларында
Күлимлеп Ўаҳидовқа честь береди.
Еркин айтты: «Бармысыз, жолдың шоңы,
Еле жолда турсыз ба аңлып мени.
Бүгин маған танымай честь бересең,
Есиңде ме тутқаның былтыр, қәне!»
ГАИ айтты: «Танығансоң тоқтап қалдым,
Ҳүрметлеп сағынғаннан жоқлап қалдым.
Өзбектиң сиздей үлкен бир шайырын
Сол сапар авариядан сақлап қалдым.
Хош келипсиз бизге узақ жолдан асып,
Туўысқанлық сезими асып-тасып,
Сизлер қырғыз елиниң жүрегинде
Қайсы жолдан бармаңлар, – бәри ашық!
Шайырды халық сүйип, ескереди,
Алатаўдан ыр тартып көш келеди.
Жол ашық ақын дослар, жақын дослар,
Қырғыз ГАИ Еркинге честь береди!»
1975-жыл, 18-сентябрь, Жумғал жолында.
Қосықтағы қырғызша сөзлерге түсиник: Ыр – қосық, шоң – үлкен, улт – миллет, ақын – шайыр, Ш. Айтматов – атақлы қырғыз жазыўшысы. (И. Ю.)
Қырғызға поэзия жүгин тасып,
Алатаўдың басынан көш келеди.
Баллар жолда «дослық» деп қыйқыўласып,
ГАИлер жолда Еркинге честь береди …
Өз «Волгасын» өзи айдап бизиң Еркин,
Ташкенттен Ыссық көлге тартты бир күн.
Көл бойында қаўышып музасына,
Қосық жазсам деп шулғыр кеўил ширкин.
«Даешь Ыссық көлим!» деп зытып қалды,
Дослары Фрунзеден күтип алды.
Таң ертең Рыбачиге кирер жерде
Шайырды ГАИлер ғана тутып алды.
Еркин айтты: «Кешириң, ақынман» деп,
«Қырғызларға мен сондай жақынман» деп.
ГАИ айтты: «буздың жолдың қағыйдасын,
Ақынжан, айырылдың ба ақылдан?» деп.
Еркин айтты: «Ҳәўескер шофер едим,
Керек десең бир қосық оқыр едим» …
ГАИ айтты: «Постта турып, жол үстинде
Қосық тыңлап, мен аўыш соқырмедим.
Басқаларға оқырсаң ал оныңды,
Биз билмеймиз мырзаңды, бароныңды.
Ақын түўе, Айтматов болсаңдағы
Пырт етип тесемен талоныңды.»
Еркин айтты: «Барма өзи ақылларың
Сонша неге кес-кеслеп қақылдадың.
Қырғыз, өзбек ултлары туўысқан ғой,
Сыйлайды бир-бириниң ақынларын».
ГАИ айтты: «Даўыл турса булт болмайды,
Бул дәлийлиң кеўлиме гилт болмайды.
Биз ушын жалғыз заң – жол қағыйдасы.
ГАИ лерде ҳеш қаныңдай улт болмайды»…
ГАИ, сөйтип, роторды шешип алды,
Шайырдың жаяў қалмай неси қалды,
Еркинниң айтқанына қулақ аспай,
Талонын «пырт» еткизип тесип алды.
Алатаўдан ыр жүклеп көш келеди,
Көш тартқанлар ГАИлерден сескенеди,
Сол ГАИлер бүгин қырғыз жолларында
Күлимлеп Ўаҳидовқа честь береди.
Еркин айтты: «Бармысыз, жолдың шоңы,
Еле жолда турсыз ба аңлып мени.
Бүгин маған танымай честь бересең,
Есиңде ме тутқаның былтыр, қәне!»
ГАИ айтты: «Танығансоң тоқтап қалдым,
Ҳүрметлеп сағынғаннан жоқлап қалдым.
Өзбектиң сиздей үлкен бир шайырын
Сол сапар авариядан сақлап қалдым.
Хош келипсиз бизге узақ жолдан асып,
Туўысқанлық сезими асып-тасып,
Сизлер қырғыз елиниң жүрегинде
Қайсы жолдан бармаңлар, – бәри ашық!
Шайырды халық сүйип, ескереди,
Алатаўдан ыр тартып көш келеди.
Жол ашық ақын дослар, жақын дослар,
Қырғыз ГАИ Еркинге честь береди!»
1975-жыл, 18-сентябрь, Жумғал жолында.
Қосықтағы қырғызша сөзлерге түсиник: Ыр – қосық, шоң – үлкен, улт – миллет, ақын – шайыр, Ш. Айтматов – атақлы қырғыз жазыўшысы. (И. Ю.)
Гезектеги ендиги бөлимге өтиў: БӘҲӘР ҲӘМ СЕН (ҒӘЗЗЕЛЛЕР)
Алдынғы бөлимге қайтыў: АЛАРША
Китап Мазмунына қайтыў
Социал тармақларда бөлисиў
Егер сиз бул китаптың усы бөлимин унатқан болсаңыз, бул бетти төмендеги социал тармақлар арқалы досларыңыз бенен бөлисиўди умытпаң:
