– О, таў суўы, неге бәрҳама
Шала өкпе болып шабасаң?
Көксиңди сен қыя тасларға
Урып,
Урып,
Урып ағасаң?
– Мен тәкаббыр сулыў қыз едим,
Жигитлерди мисе тутпаған.
Бир жигитке мен былай дедим:
«Кет жоғал сен, көринбе маған!»
Жигит мыйық тартты бир күлип,
Басқалардай ашыўланбады.
Қыз кеўлиниң соншелли бийик,
Сонша нәзиклигин аңлады.
Ҳәм еситтим алыс таўларда
Қорғап мениң қыз намысымды,
Жалғыз қарсы шығып жаўларға,
Мени ойлап жүрген деп муңлы.
Көрдим сол жигитти түсимде:
Жараланып қулапты аттан,
Ондай болып мени ҳеш ким де
Сүйе алмасын мен аңламаппан.
Бир басына аўыр күн туўып,
Жатса керек далада қашшан.
Сол жигиттиң жарасын жуўып,
Сол жигиттиң бир шөлин бассам.
Сол ушын да секирип жарға,
Өрден ыққа қарай шабаман,
Ақ көксимди қара тасларға
Урып,
Урып,
Урып ағаман.

Сентябрь, Фрунзе. 1975-жыл.
Аларша – қырғыз елиндеги бир таў дәрьясы. (И. Ю.)

– O, taw suwı, nege bárhama
Shala ókpe bolıp shabasań?
Kóksińdi sen qıya taslarǵa
Urıp,
Urıp,
Urıp aǵasań?
– Men tákabbır sulıw qız edim,
Jigitlerdi mise tutpaǵan.
Bir jigitke men bılay dedim:
«Ket joǵal sen, kórinbe maǵan!»
Jigit mıyıq tarttı bir kúlip,
Basqalarday ashıwlanbadı.
Qız kewliniń sonshelli biyik,
Sonsha názikligin ańladı.
Hám esittim alıs tawlarda
Qorǵap meniń qız namısımdı,
Jalǵız qarsı shıǵıp jawlarǵa,
Meni oylap júrgen dep muńlı.
Kórdim sol jigitti túsimde:
Jaralanıp qulaptı attan,
Onday bolıp meni hesh kim de
Súye almasın men ańlamappan.
Bir basına awır kún tuwıp,
Jatsa kerek dalada qashshan.
Sol jigittiń jarasın juwıp,
Sol jigittiń bir shólin bassam.
Sol ushın da sekirip jarǵa,
Órden ıqqa qaray shabaman,
Aq kóksimdi qara taslarǵa
Urıp,
Urıp,
Urıp aǵaman.

Sentyabr, Frunze. 1975-jıl.
Alarsha – qırǵız elindegi bir taw dáryası. (Í. Yu.)