МЕН - ТӨРТКҮЛМЕН! (MEN - TÓRTKÚLMEN!)
Мен Төрткүлмен, көпке даңқы таралған,
Кәрўан тартсаң көш басында барарман,
Мен Төрткүлмен, қарақалпақ журтында
Жүги аўыр қара нар деп саналған.
Жети ықлым таўап еткен есигин,
Мен әййемги Хорезмниң бесиги,
Қайта туўып Октябрьдиң таңынан,
Абад болған жаңа әўладтың несиби.
Мен Төрткүлмен, бийик таўға мине алған,
Мийнет десе қыздай бели қыналған,
Мен Хорезм ойпатында даңқлыман,
Көп тарийхый гүреслерде сыналған.
Биринши рет бул қараған еллерден
Жаңа заман мәнисин мен билгенмен,
Мен Ленинниң буйрықларын булжытпай,
Журттан бурын зор шайқасқа киргенмен.
Мен Төрткүлмен, жаңа тарийх жаратқан,
Ескиликти аттан жығып қулатқан,
Туңғыш рет бул қараған еллерге
Ленинизм идеясын таратқан.
Мен дийханман, тәжирийбеде танылған,
Ҳүжим етсем шөллер маған жалынған,
Жәйҳун дәрья күнлеп мениң күшимди
Талай сапар дегишинен жаңылған.
Мен бағманман, көсеў шанышсам көгерген
Қара жерди сөйлетиўге шебермен,
Бүлбил қуслар ерип жүрер баламдай,
Бағ егиўге шыға ғойсам егер мен.
Мен шөл қуўар патшасыман тыңлардың,
Жер ашаман арасынан қумлардың,
Шигит сеўип алтын терсем, олдағы –
Несибеси миллионлардың, мыңлардың.
Мен Елликпен сүйсиндирген еллерди,
Қула дүзде ғумшалатқан гуллерди,
Коммунизм хызметине жеккенмен
Ата-баба безип кеткен шөллерди.
Мен Төрткүлмен, турмыс қурған абадан,
Йошып кетсем дәрья болып ағаман,
Ўатан ушын, дослар ушын, халық ушын
Керек болса қустың сүтин табаман.
Ел намысын уран етип жаңлатқан,
Даңқлы «Қырыққыз» ат ойнатқан шаңлақпан.
Ўатаныман мен Қурбанбай жыраўдың,
Дәстанларын жер жүзине тыңлатқан.
Ким аралап көрсе ҳасыл жеримди,
Гәўҳар болып тамған маңлай теримди.
Кеўил толы ҳүрмет пенен алғыслар,
Елимдеги ҳәр бир мийнет еримди.
Сен Төрткүлдиң жигитлерин көрмесең,
Мәрт азамат жигит көрдим деме сен,
Сегиз қырлы, сексен сырлы дегендей,
Ел қуўанар көрген ўақта төбесин.
Жигитим көп көкиректе қурты бар,
Қаҳарманым Нарбай Еллик журтынан.
Бир қыз болсам, мен Искендер ағаның
Сүйер едим желкилдеген муртынан.
Мен Төрткүлмен, жүз жасаған данаман,
Суўғарылған коммунистлик санадан.
Киши пейил, мийнет сүйгиш, халқым бар,
Алым дыйқан болып туўған анадан.
Алтын терип, Еллик, Жамбас қаладан,
Шөл гүллентип, коммунизм қураман,
Әмиўдәрья жағасында нурланып,
Мен шамшырақ болып жайнап тураман.
1975-жыл, ноябрь
Кәрўан тартсаң көш басында барарман,
Мен Төрткүлмен, қарақалпақ журтында
Жүги аўыр қара нар деп саналған.
Жети ықлым таўап еткен есигин,
Мен әййемги Хорезмниң бесиги,
Қайта туўып Октябрьдиң таңынан,
Абад болған жаңа әўладтың несиби.
Мен Төрткүлмен, бийик таўға мине алған,
Мийнет десе қыздай бели қыналған,
Мен Хорезм ойпатында даңқлыман,
Көп тарийхый гүреслерде сыналған.
Биринши рет бул қараған еллерден
Жаңа заман мәнисин мен билгенмен,
Мен Ленинниң буйрықларын булжытпай,
Журттан бурын зор шайқасқа киргенмен.
Мен Төрткүлмен, жаңа тарийх жаратқан,
Ескиликти аттан жығып қулатқан,
Туңғыш рет бул қараған еллерге
Ленинизм идеясын таратқан.
Мен дийханман, тәжирийбеде танылған,
Ҳүжим етсем шөллер маған жалынған,
Жәйҳун дәрья күнлеп мениң күшимди
Талай сапар дегишинен жаңылған.
Мен бағманман, көсеў шанышсам көгерген
Қара жерди сөйлетиўге шебермен,
Бүлбил қуслар ерип жүрер баламдай,
Бағ егиўге шыға ғойсам егер мен.
Мен шөл қуўар патшасыман тыңлардың,
Жер ашаман арасынан қумлардың,
Шигит сеўип алтын терсем, олдағы –
Несибеси миллионлардың, мыңлардың.
Мен Елликпен сүйсиндирген еллерди,
Қула дүзде ғумшалатқан гуллерди,
Коммунизм хызметине жеккенмен
Ата-баба безип кеткен шөллерди.
Мен Төрткүлмен, турмыс қурған абадан,
Йошып кетсем дәрья болып ағаман,
Ўатан ушын, дослар ушын, халық ушын
Керек болса қустың сүтин табаман.
Ел намысын уран етип жаңлатқан,
Даңқлы «Қырыққыз» ат ойнатқан шаңлақпан.
Ўатаныман мен Қурбанбай жыраўдың,
Дәстанларын жер жүзине тыңлатқан.
Ким аралап көрсе ҳасыл жеримди,
Гәўҳар болып тамған маңлай теримди.
Кеўил толы ҳүрмет пенен алғыслар,
Елимдеги ҳәр бир мийнет еримди.
Сен Төрткүлдиң жигитлерин көрмесең,
Мәрт азамат жигит көрдим деме сен,
Сегиз қырлы, сексен сырлы дегендей,
Ел қуўанар көрген ўақта төбесин.
Жигитим көп көкиректе қурты бар,
Қаҳарманым Нарбай Еллик журтынан.
Бир қыз болсам, мен Искендер ағаның
Сүйер едим желкилдеген муртынан.
Мен Төрткүлмен, жүз жасаған данаман,
Суўғарылған коммунистлик санадан.
Киши пейил, мийнет сүйгиш, халқым бар,
Алым дыйқан болып туўған анадан.
Алтын терип, Еллик, Жамбас қаладан,
Шөл гүллентип, коммунизм қураман,
Әмиўдәрья жағасында нурланып,
Мен шамшырақ болып жайнап тураман.
1975-жыл, ноябрь
Гезектеги ендиги бөлимге өтиў: ЕЛЛИККЕ ЕЛ ҚОНАР ЗАМАНЫ КЕЛДИ
Алдынғы бөлимге қайтыў: АҚ АЛТЫНЛЫ ЕЛДИҢ АҚСАҚАЛЛАРЫ
Китап Мазмунына қайтыў
Социал тармақларда бөлисиў
Егер сиз бул китаптың усы бөлимин унатқан болсаңыз, бул бетти төмендеги социал тармақлар арқалы досларыңыз бенен бөлисиўди умытпаң:
