Халқыңды мен ханалас туўысқаным деп сүйемен,
Жериңди мен баўырлас мәканым деп сүйемен.
Хорезмниң топырағын қайда жүрсем сағынып,
Киндигимниң қаны тамған ўатаным деп сүйемен.

Сен әййемги гөззаллықсаң, шаҳлар саған таласқан,
Бабаларым бул Хийўаның тасын бирге қаласқан.
Ўақыт пенен өшегисип өң бермеген бояўың,
Гүңгирлеген гүмбезлериң, минарларың әласпан.

Сен алымсаң журттан бурын жети ықлым жаратқан,
Күнбатысқа алгебраның сырлы есабын санатқан.
Дүнья илими аспанында ай туўғандай жарқ етип,
Мың жыл бурын Бирунийдей бабам шыққан Қыяттан.

Шыршы тасқа гүл питирген хийўа наққаш шебери,
Әўез Отар әрман еткен жерлерге гүл көгерип.
Мақтымқулдың жас музасы қыз болып бойжеткен жер,
Әжинияздың изи түскен көшелериң теберик.

Тамырымызда туўысқанлық қанымыз бар қатысқан,
Ата-баба бир нан тапса, бирге бөлип татысқан.
Халқымыз бар, бир дәрьяның еки бойында турып,
«Ассалаўма әлейкум!» деп, насыбай сорап атысқан.

Еки дийқан тәжирийбелес, еңбек етсе жарысқан,
Еки палўан бир тойда ыңыранып жамбас салысқан,
Бир қара телпек астында еки көздиң бирисең.
Қыяметлик қоңысымсаң қазан-табақ алысқан.

Бир-биреўге қалыс хызмет десе тикке турамыз,
Кеўлимизге қуяш сыяр, қыл өтпестей арамыз,
Ески Жәйҳун жағасын жердиң жәннети етип,
Коммунизмниң уллы имаратын қурамыз.

Әмиў суўы жеримизге қан тамырдай тараған,
Жапларымыздың тарнаўлары бир-бирине қараған,
Күн десе күн, гүл десе гүл, жайна гөззал Хорезм,
Ал мен мәңги ўатанласың қарақалпақ боламан!

Xalqıńdı men xanalas tuwısqanım dep súyemen,
Jerińdi men bawırlas mákanım dep súyemen.
Xorezmniń topıraǵın qayda júrsem saǵınıp,
Kindigimniń qanı tamǵan watanım dep súyemen.

Sen áyyemgi gózzallıqsań, shahlar saǵan talasqan,
Babalarım bul Xiywanıń tasın birge qalasqan.
Waqıt penen óshegisip óń bermegen boyawıń,
Gúńgirlegen gúmbezleriń, minarlarıń álaspan.

Sen alımsań jurttan burın jeti ıqlım jaratqan,
Kúnbatısqa algebranıń sırlı esabın sanatqan.
Dúnya ilimi aspanında ay tuwǵanday jarq etip,
Mıń jıl burın Biruniydey babam shıqqan Qıyattan.

Shırshı tasqa gúl pitirgen xiywa naqqash sheberi,
Áwez Otar árman etken jerlerge gúl kógerip.
Maqtımquldıń jas muzası qız bolıp boyjetken jer,
Ájiniyazdıń izi túsken kósheleriń teberik.

Tamırımızda tuwısqanlıq qanımız bar qatısqan,
Ata-baba bir nan tapsa, birge bólip tatısqan.
Xalqımız bar, bir dáryanıń eki boyında turıp,
«Assalawma áleykum!» dep, nasıbay sorap atısqan.

Eki diyqan tájiriybeles, eńbek etse jarısqan,
Eki palwan bir toyda ıńıranıp jambas salısqan,
Bir qara telpek astında eki kózdiń biriseń.
Qıyametlik qońısımsań qazan-tabaq alısqan.

Bir-birewge qalıs xızmet dese tikke turamız,
Kewlimizge quyash sıyar, qıl ótpestey aramız,
Eski Jáyhun jaǵasın jerdiń jánneti etip,
Kommunizmniń ullı imaratın quramız.

Ámiw suwı jerimizge qan tamırday taraǵan,
Japlarımızdıń tarnawları bir-birine qaraǵan,
Kún dese kún, gúl dese gúl, jayna gózzal Xorezm,
Al men máńgi watanlasıń qaraqalpaq bolaman!