ЖӘНЕ ЖӘЙҲУН БОЛЫП АҚТЫҢ ДА КЕЛДИҢ (JÁNE JÁYHUN BOLIP AQTIŃ DA KELDÍŃ)
Талай тулпарларды изде қалдырып,
Атланыстан және ўақтында келдиң.
Табысларың елдиң мийрин қандырып,
Және Жәйҳун болып ақтың да келдиң.
Даңқ, мәртебең асқар таўға тең, халқым,
Мийнет десе түриниўли жең, халқым,
Йошың сениң ҳағлап аққан Әмудей,
Пейлиң сениң Үстиртиңдей кең, халқым.
Қалпағың қап-қара, көкирегиң аппақ,
Сый-ҳүрмет шапаны бойына шап-шақ,
Саған оңай қара жерди сөйлетиў,
Маған мүшкил тәрийпиңе сөз таппақ.
Жүзиң сениң жарқыраған таң, халқым,
Азаматлық иске қумарсаң халқым,
Қара таўды тележкаға сал десе,
Тележка тартса сен саларсаң, халқым.
Мийнет сүйгишлигиң айта жүргендей,
Ўатан ушын жан бер десе бергендей.
Сениң коммунистлик сана-сезимиң
Бәлентликте бийик таўға мингендей.
Даңқ, саған қуяшлы Өзбекстаным,
Мақтанышым, ана-топырақ бостаным,
Қара қалпағымды қолыма алып,
Ҳүрметиңе бас ийемен, досларым.
Пахтадан ҳәр гүзде бир таў үйгенсең,
«Ақ алтын» деп, лақап қойып сүйгенсең,
Сен «пахтакеш» деген даңқлы кәсипке
Жаңадан космослық мәни бергенсең.
Мәрт пахтакеш халқым, ҳармаң, бармысаң!
Алтын Ферғанада атқан таңбысаң,
Алыс жолдан ат қашырып келгенде,
Алғы топта келер Әндижанбысаң?
Күншығыста даңқлы бас кентимбисең,
Гүркиреген гөззал Ташкентимбисең,
Саўлатлы Самарқанбысаң, ямаса, –
Жиззақта жайнаған жас кентимбисең?
Сырдәрьяға сырлас кеўлиң бар шығар,
Тыңларды тындырып жүрсең Қаршыда,
Қарақалпақпысаң қатардан озған,
Қара таўдан түлеп ушқан қаршыға?
Сен Қашқадәрьяда өскен гүлмисең.
Я Сурханда пахта терип жүрмисең,
Наманганның алмасындай уўылжып,
Ўәдеге опадар шийрин тилмисең?
Жан қоңсым Бухара, Хорезмбисең,
Бир-биреўден кеўил ғәрезимбисең.
Уллы Өзбекстан қырманларында
Абырай өлшейтуғын тәрезимбисең?
Ким болсақта, биз пахтакеш елимиз,
Пахтадай ақ бизиң айдын жолымыз.
Бир жағадан бас шығарып бирлесип.
Бир жеңнен шығады миллион қолымыз.
Қыс ақырабын, жаздың қапырықларын,
Жеңип қыйынлықтың жапырып бәрин,
Жан жүректен қулақ салып тыңлаймыз
Туўысқан партияның шақырықларын.
Жыл басында кесип-пишип алғанбыз,
Шәртнаманы шын кеўилге туйғанбыз.
Кеўил борлатына аппақ пор менен
«5 миллион тонна» деп жазып қойғанбыз.
Бес миллион деген сөз аңсат айтыўға,
Килограммы миллиардлардан қайтыўда,
Қанша миллиард рет қол жуўыртамыз,
Гүзде терип, бәҳәринде байытыўға.
Бес миллион еки жүз оның қырманы,
Киши гирим бир таў болып турғаны.
Миллион-миллион тележкалық бир кәрўан
Өзбекстан жолларында барғаны.
Тарийх көрмеген бир зор кәрўан көшер,
Кәрўан көшкен сайын қырманлар өсер,
Пүткил дүнья бул қырманға сүйсинип,
Баққанда басынан телпеги түсер.
Мурын таўдан шыққан бийҳесап алтын,
Баҳалап биле алмас исиңниң нарқын,
Ел алғысы, партияның қоллаўы,
Саған мәдет берсин, пахтакеш халқым!
1975-жыл, ноябрь.
Атланыстан және ўақтында келдиң.
Табысларың елдиң мийрин қандырып,
Және Жәйҳун болып ақтың да келдиң.
Даңқ, мәртебең асқар таўға тең, халқым,
Мийнет десе түриниўли жең, халқым,
Йошың сениң ҳағлап аққан Әмудей,
Пейлиң сениң Үстиртиңдей кең, халқым.
Қалпағың қап-қара, көкирегиң аппақ,
Сый-ҳүрмет шапаны бойына шап-шақ,
Саған оңай қара жерди сөйлетиў,
Маған мүшкил тәрийпиңе сөз таппақ.
Жүзиң сениң жарқыраған таң, халқым,
Азаматлық иске қумарсаң халқым,
Қара таўды тележкаға сал десе,
Тележка тартса сен саларсаң, халқым.
Мийнет сүйгишлигиң айта жүргендей,
Ўатан ушын жан бер десе бергендей.
Сениң коммунистлик сана-сезимиң
Бәлентликте бийик таўға мингендей.
Даңқ, саған қуяшлы Өзбекстаным,
Мақтанышым, ана-топырақ бостаным,
Қара қалпағымды қолыма алып,
Ҳүрметиңе бас ийемен, досларым.
Пахтадан ҳәр гүзде бир таў үйгенсең,
«Ақ алтын» деп, лақап қойып сүйгенсең,
Сен «пахтакеш» деген даңқлы кәсипке
Жаңадан космослық мәни бергенсең.
Мәрт пахтакеш халқым, ҳармаң, бармысаң!
Алтын Ферғанада атқан таңбысаң,
Алыс жолдан ат қашырып келгенде,
Алғы топта келер Әндижанбысаң?
Күншығыста даңқлы бас кентимбисең,
Гүркиреген гөззал Ташкентимбисең,
Саўлатлы Самарқанбысаң, ямаса, –
Жиззақта жайнаған жас кентимбисең?
Сырдәрьяға сырлас кеўлиң бар шығар,
Тыңларды тындырып жүрсең Қаршыда,
Қарақалпақпысаң қатардан озған,
Қара таўдан түлеп ушқан қаршыға?
Сен Қашқадәрьяда өскен гүлмисең.
Я Сурханда пахта терип жүрмисең,
Наманганның алмасындай уўылжып,
Ўәдеге опадар шийрин тилмисең?
Жан қоңсым Бухара, Хорезмбисең,
Бир-биреўден кеўил ғәрезимбисең.
Уллы Өзбекстан қырманларында
Абырай өлшейтуғын тәрезимбисең?
Ким болсақта, биз пахтакеш елимиз,
Пахтадай ақ бизиң айдын жолымыз.
Бир жағадан бас шығарып бирлесип.
Бир жеңнен шығады миллион қолымыз.
Қыс ақырабын, жаздың қапырықларын,
Жеңип қыйынлықтың жапырып бәрин,
Жан жүректен қулақ салып тыңлаймыз
Туўысқан партияның шақырықларын.
Жыл басында кесип-пишип алғанбыз,
Шәртнаманы шын кеўилге туйғанбыз.
Кеўил борлатына аппақ пор менен
«5 миллион тонна» деп жазып қойғанбыз.
Бес миллион деген сөз аңсат айтыўға,
Килограммы миллиардлардан қайтыўда,
Қанша миллиард рет қол жуўыртамыз,
Гүзде терип, бәҳәринде байытыўға.
Бес миллион еки жүз оның қырманы,
Киши гирим бир таў болып турғаны.
Миллион-миллион тележкалық бир кәрўан
Өзбекстан жолларында барғаны.
Тарийх көрмеген бир зор кәрўан көшер,
Кәрўан көшкен сайын қырманлар өсер,
Пүткил дүнья бул қырманға сүйсинип,
Баққанда басынан телпеги түсер.
Мурын таўдан шыққан бийҳесап алтын,
Баҳалап биле алмас исиңниң нарқын,
Ел алғысы, партияның қоллаўы,
Саған мәдет берсин, пахтакеш халқым!
1975-жыл, ноябрь.
Гезектеги ендиги бөлимге өтиў: ЕКИНШИ ЕСИК
Алдынғы бөлимге қайтыў: ДӘЎРАНҒА МЕГЗЕР
Китап Мазмунына қайтыў
Социал тармақларда бөлисиў
Егер сиз бул китаптың усы бөлимин унатқан болсаңыз, бул бетти төмендеги социал тармақлар арқалы досларыңыз бенен бөлисиўди умытпаң:
