Кеттим елден көп күн болды, яранлар,
Ата-ана хабарыны билмедим.
Жат жердемен бес жыл болды, яранлар,
Ата-ана дийдарыны көрмедим.

Хабар жоқ елимнен адам келмейди,
Не ҳалда екеним ҳешким билмейди,
Шақалақлап қатарларым күлмейди,
Не бир ҳалат болғаныны билмедим.

Елимизде не бир ғошшақ нар қалды,
Шадлық емес, қайғы-ҳәсирет зар қалды,
Келерме деп ашық-дилбар яр қалды,
Анын хабарыны ҳешбир билмедим.

Әй Зийўар сөзиңни қойғыл қысқартып,
Аҳ урып, жат елде қайғылар етип,
Көремиз бе, көрмеймиз бе биз қайтып,
Шул ислерниң илажыны билмедим

Kettim elden kóp kún boldı, yaranlar,
Ata-ana xabarını bilmedim.
Jat jerdemen bes jıl boldı, yaranlar,
Ata-ana diydarını kórmedim.

Xabar joq elimnen adam kelmeydi,
Ne halda ekenim heshkim bilmeydi,
Shaqalaqlap qatarlarım kúlmeydi,
Ne bir halat bolǵanını bilmedim.

Elimizde ne bir ǵoshshaq nar qaldı,
Shadlıq emes, qayǵı-hásiret zar qaldı,
Kelerme dep ashıq-dilbar yar qaldı,
Anın xabarını heshbir bilmedim.

Áy Ziywar sózińni qoyǵıl qısqartıp,
Ah urıp, jat elde qayǵılar etip,
Kóremiz be, kórmeymiz be biz qaytıp,
Shul islerniń ilajını bilmedim