Ай – әлип ким, ақ йүзиңдур айни әләм әнўарий,
Бе – белиң қыпша дилбар, көз ғанаң шаҳла ўәлий,
Те – тисиңдур дана-дана ләблериңниң палларый,
Се – сорып шийрин ләбиң қанадурман, әй пәрий,
Жым – жамалың көрмегенше, зары гирян Зийўарий.

Ҳа – ҳая шәрмим кетипдур, тыйғы жәлладың билән,
Ҳий – қыялымнан адастым данайы қалың билән,
Дал – даўа дәрдимге таптым, ләптеги палың билән,
Зал – зеҳним хош етерлер нақшы дәнданың билән,
Ре – раўаж етти мени көксиндеги ҳәйкеллерий.

Зе – зайық болма, пәрий, сен зәрре мендин ақыл ал,
Сын – сия зулпиң тутарға қалмады ҳеш менде ҳал,
Шын – шараблы ләблериңди мен ишерге биймәлел,
Сат – сабыр әйлейин, ышқыңда еттим ақлы лал,
Зат – зайығ болма, пәрийўәш набәлентке мудамий.

Тай – табың хош мүлайым, хош тәкәллум, хош әдеп,
Зайы – залым өңириңе мәрўәр мунаққашыны безеп,
Айни – ақылымды алып, әлгимдеги қалан сәдеп,
Ғайни – ғамзең көксиңе ярашады хуп әжеп,
Фе – фәрең румал тур, гүл йүзиңде гүлшәний.

Қап – қапақ қашың қақарға қақышан сүмбиллериң,
Кеп – кирпик көзлериңдур, тийғы жәўҳар тиллериң,
Лам – ләбиң шийрин-шекер, мен бағара бүлбиллериң,
Кеше күндиз тартты мени ышқы көңил-диллериң,
Нуп – нәпис қамқаны кийген шаҳсуўарым, кел берий.

Ўаў – ўәдеңде барма, ҳәй, нигарым, бер хабар,
Ҳе – ҳилалы хижриден ҳәсиреттемен шамыў-сәҳәр,
Ләм – лағлийдек ләбиңдин мен ишерге биймәләл,
Мийм – мүнасип болыбан ашықлара берме ҳазар,
Я – ядыңа түсерме мен кибий ҳәмдәмләрий.

Мен аның ўаспын язарға әлиме алып қалем,
Жилўасы жанымды алған, ол нигарға көп сәлем,
Тоты яңлы ҳәйәти, ҳаўазы хош, шийрин қәлам,
Зәр – сия, қалемнен намаңыз еттим тамам,
Зайығ олмас деп, дәметсе, ҳалалыдан мийнетий.

Бүлбили гөя болып қондым гүлиңниң басына,
Шунки ярым жеткен екен әйне он төрт яшына,
Сәрсәбизден суў берилмиш дана-дана шашына,
Набатты биймаза деп, шәккар қуйыпты ашына,
Бүлбилдек пәрўаз етиптур, берсе жуўап жолдасый.

Ay – álip kim, aq yúzińdur ayni álám ánwariy,
Be – beliń qıpsha dilbar, kóz ǵanań shahla wáliy,
Te – tisińdur dana-dana láblerińniń pallarıy,
Se – sorıp shiyrin lábiń qanadurman, áy páriy,
Jım – jamalıń kórmegenshe, zarı giryan Ziywariy.

Ha – haya shármim ketipdur, tıyǵı jálladıń bilán,
Hiy – qıyalımnan adastım danayı qalıń bilán,
Dal – dawa dárdimge taptım, láptegi palıń bilán,
Zal – zehnim xosh eterler naqshı dándanıń bilán,
Re – rawaj etti meni kóksindegi háykelleriy.

Ze – zayıq bolma, páriy, sen zárre mendin aqıl al,
Sın – siya zulpiń tutarǵa qalmadı hesh mende hal,
Shın – sharablı láblerińdi men isherge biymálel,
Sat – sabır áyleyin, ıshqıńda ettim aqlı lal,
Zat – zayıǵ bolma, páriywásh nabálentke mudamiy.

Tay – tabıń xosh múlayım, xosh tákállum, xosh ádep,
Zayı – zalım óńirińe márwár munaqqashını bezep,
Ayni – aqılımdı alıp, álgimdegi qalan sádep,
Ǵayni – ǵamzeń kóksińe yarashadı xup ájep,
Fe – fáreń rumal tur, gúl yúzińde gúlshániy.

Qap – qapaq qashıń qaqarǵa qaqıshan súmbilleriń,
Kep – kirpik kózlerińdur, tiyǵı jáwhar tilleriń,
Lam – lábiń shiyrin-sheker, men baǵara búlbilleriń,
Keshe kúndiz tarttı meni ıshqı kóńil-dilleriń,
Nup – nápis qamqanı kiygen shahsuwarım, kel beriy.

Waw – wádeńde barma, háy, nigarım, ber xabar,
He – hilalı xijriden hásirettemen shamıw-sáhár,
Lám – laǵliydek lábińdin men isherge biymálál,
Miym – múnasip bolıban ashıqlara berme hazar,
Ya – yadıńa túserme men kibiy hámdámláriy.

Men anıń waspın yazarǵa álime alıp qalem,
Jilwası janımdı alǵan, ol nigarǵa kóp sálem,
Totı yańlı háyáti, hawazı xosh, shiyrin qálam,
Zár – siya, qalemnen namańız ettim tamam,
Zayıǵ olmas dep, dámetse, halalıdan miynetiy.

Búlbili góya bolıp qondım gúlińniń basına,
Shunki yarım jetken eken áyne on tórt yashına,
Sársábizden suw berilmish dana-dana shashına,
Nabattı biymaza dep, shákkar quyıptı ashına,
Búlbildek párwaz etiptur, berse juwap joldasıy.