Шрифт түри: Шрифт көлеми: Әлипбе:

ПУШКИНГЕ (PUShKÍNGE)

Сол бир асаў тәбият – сол бир көк теңиз,
Мениң де алдымда гүрлеп асқынар.
Қыя тас үстинде турыппан жалғыз,
Бәлким сен бир гезде турған тас шығар.
Бирақта сен минген тасқа мингенлер
Саған теңлеседи демек емеспен.
Мәзи көз алдымда көп корабльлер
Барар көк толқынды айырып әстен.
Барар олар ҳәр бири ҳәр таманға,
Ҳәр бириниң өз жолы, өз мақсети,
Тәкаббырсып сиңип қойыў думанға
Барар. Көк теңиздиң көринбес шети.
Исенемен, өмир жаңарар мудам,
Заман толқынынан заман туўылар.
Мың-мың корабльлер келер жаңадан
Ҳәм жаңа толқынлар менен жуўылар.
Бирақ сен бир сондай жағыссаң теңсиз,
Орныңды таңлаған шексиз океан.
Поэзия! Ол бар мудамы менсиз,
Лекин ол Пушкинсиз жоқлығы аян.
Араласар еллер, шабырсар тиллер,
Менменсигенлерден нам-нышан қалмас.
Қашан қайда жүзсин ол корабльлер,
Бул нурлы жағысқа соқбай өте алмас.

Ноябрь, 1971-жыл, Гурзуф.


Гезектеги ендиги бөлимге өтиў: ШАЙЫР
Алдынғы бөлимге қайтыў: ХАЛҚАБАДТАН ҚАНША АДАМ КЕЛМЕДИ
Китап Мазмунына қайтыў

Социал тармақларда бөлисиў

Егер сиз бул китаптың усы бөлимин унатқан болсаңыз, бул бетти төмендеги социал тармақлар арқалы досларыңыз бенен бөлисиўди умытпаң:

Қәте болған текст:
Дурысланғаны:
    Дурысланған текст серверге жиберилмекте...
Өзгерисиңиз қабыл етилди. Үлес қосқаныңыз ушын рахмет!
Кеширерсиз, серверде қандайдыр қәте жүз берди. Азмастан, және бир урынып көриң.