Көрмейди (Kórmeydi)
Министрге бурынлары «жеп қойды, ишип қойды, бақырды, сөкти, жумыстан шығарды» дегенге усаған шағым арзалар көп келип түсетуғын еди. Лекин, Турдыевтың үстинен жазылған кейинги арза пүткиллей басқаша болып шықты.
Ҳүрметли Министр! Директорымыз Турдыевтың көриў қәбилети соңғы ўақытлары жүдә пәсейип кетти. Бул барыста биротала ләкет болып қалыўы мүмкин. Абынып жығылмастан бурын оны жумыстан алыўыңызды сораймыз...
Арзаның изине алпыс адам қол қойған. Министр ҳайран болды. Турдыев жақында ғана жыйналысқа келип кетип еди. Көзи қызарып я гиреў тартып турғанын көрген жоқ. Демниң арасында не болыўы мүмкин.
Министр ертеңине Турдыевты алдына шақырып алды. Баяғы турысы. Көзинде ҳеш нәрсе жоқ, жайнап-ақ тур. Сонда да тексерип көрген мақул.
— Мына қарарды оқып таныс, — деди оны алдына отырғызып. Соң оны көз астынан бақлап отырды. Турдыев қарарды қол ушына услап турып-ақ көз жуўыртып шықты. Әп-әнедей.
Министр арза ҳаққында ҳеш нәрсе айтпастан, жумысларын сорастырған болып қайтарды. Түстен кейин көз емлеўханасында ислейтуғын хирург достын шақырып, болдық жай жағдайды айтты.
— Көзинде көк суў жоқ па екен? — деп сорады досты оннан.
— Билмедим, сынаў ушын мына қағазды оқытып көрип едим, демде зуўлатып шықты.
— Қанша аралықта оқыды?
— Қол ушында услап турып-ақ оқыды.
— Шығанағын бүкти ме, бүкпеди ме?
— Азғантай бүккендей болды.
— Онда ең кеминде ярым метр аралық бар ғой?
— Бар шығар.
— Түсиникли. Демек, ол жақыннан көрмейди дә, алыстан көретуғын болған.
— Оның басшылыққа не зыяны болыўы мүмкин?
— Болмай не қылады? Мәселен қараўындағы бир хызметкери қасына келип сәлем берди дейик, Турдыев оның созып турған қолын көрмейди. Кейнинен ары келген, жазған.
Министр қандай шешимге келерин билмей ақыры «жабыўлы қазанды» жабыўлы түринде қалдырды. Арадан еки ай өтип еди, тағы Турдыевтың үстинен арза келди.
«Директорымыз Турдыевтың көриў қәбилети соңғы ўақытлары оғада пәсейип кетти. Ҳәтте қапталынан өтип баратырған адамды көрмейди. Бахытсызлыққа дуўшар болмай турып, жумыстан босатыўыңызды сораймыз».
Тағы сол жәмәәт. Алпыс адам қол қойған. Министрдиң ақылы лал. Турдыевты шақырды. Қараса ҳештеңеси жоқ. Көзлери жайнап-ақ тур. Ямаса қапталындағыны көрмейме екен? Арзада жазылыўы солай. Министр оған «Көзиңниң көриўи әззи ме?» деп сораўға тартынды. Өтирик болса не жақсы! Соннан ырас болса маңлайына урғандай болады. Дүньяда кемис адамға кемислигин айтқаннан жаманы жоқ.
Күтилмегенде айнаның алдынан бир қус пыр-р етип ушып өтти.
— Неўе жаңағы? — деди министр пайыттан пайдаланып.
— Кептер ғой.
— Қандай кептер?
— Ҳаўада ойнайтуғын-ақ кептер. Жақын жерден балалар ушырып турған болыўы керек.
Ырасын айтсақ онын ақ кептер екенин министрдиң ози де абайлаған жоқ еди. Турдыев оны көзиниң қыйығы менен-ақ қалай көрип қалғанына ҳайран қалды.
Түстен кейин ол хирург достына қоңыраў етти.
— Турдыев айнаға қайсы қапталы менен қарап отырып еди? — деп сорады хирург министрден.
— Оң қапталы менен.
— Демек, шеп қапталындағы көзи дурыслы көрмейтуғын болыўы керек.
— Буның енди басшылыққа не зыяны бар?
— Неге зыяны жоқ? Мәселен Турдыев кабинетте жыйналыс ашып отыр дейик, ол оң жағындағы адамларды мақтап хошаметлеп айтқан сөзлерин мақуллатып отырыўы мүмкин. Буған шеп қапталында отырғанлардың ары келмейме? Келеди! Намысқа шыдамай жазған.
Министр бул ретте де Турдыевтың көриў қәбилети ҳаққында белгили бир тоқтамға келе алмай, тым-тырыс қойыўға мәжбүр болды.
Арадан үш ай өтти. Турдыевтың үстинен тағы арза.
«Директордын көриў қәбилети биротала пәсейип баратыр. Мурнының астындағыны көрмейди. Сәл жерде жарға қулап кетпей турып жумыстан босатыўыңызды сораймыз...»
Ҳәр түрли баҳана менен Турдыевты тағы алдына шақырып сынап көрди. Бәлеси жоқ. Мурнының асты түўе ийегиниң астындағыны көреди.
Нәйлаж бул арзаны да бастырып қоя берди. Арадан бир ай өтип еди, тағы арза.
«Директорымыз биротала сыйпаланып қалды. Қолына услаған нәрсесин де көрмейди».
Министр ақыры Турдыевтың мәкемесине барыўға мәжбүр болды. Барса Турдыев ханнан қәперсиз, кесаға бир жапырақ лимон таслап, көк шайды нәшесине келтирип ишип отыр.
Министрдиң ғәзеби келди. Адамларды жыйнатты.
— Ҳүрметли жәмәәт — деди ол жыйналғанларға қәҳәрли даўыс пенен — Өзлериңиз билесиз, ҳәзир ҳәмме «ўақыт бул ақша» деген түсиникке өтти. Бир саат ўақытты босқа жибериў — бул мәкемеге бир миллион зыян берген менен барабар. Лекин, сизиң жәмәәтиңиз де кимлердур өтирик арза жазып, қымбатлы ўақытымызды алып жүр...
— Өтирик емес, — деп шуў ете қалды усы ўақытта отырғанлар министрдиң гәпин бөлип.
— Неге өтирик емес, көриў қәбилети пәсейип кетти деген директорыңыз мине, алдыңызда отыр ғой, көзлери жайнап.
— Жайнаса жайнай берсин, көрмейди.
— Қалай көрмейди, көрип тур ғой.
— Яқ, көрмейди.
— Ҳаў қарап тур ғой.
— Көрмейди, жолдас министр!
— Түсинбедим. Тағы, бул арзаңыз азлық еткендей еки айдан кейин және «қапталынан өткен адамды да көрмейди» деп жазыпсыз.
— Дурыс-дурыс. Дым көрмейди.
— Мурнының астындағыны да көрмей ме?
— Көретуғын болғанда айтамыз ба?
— Пүткиллей сыйпалап қалды, қол менен услағанын да көрмейди деп жаздыңыз ғой.
— Көрмейтуғын болған соң жазбай не қыламыз.
— Яғәй! Буныңыз уят жолдаслар! Басшының үстинен бүйтип күле бериўге болмайды.
— Биз күлип атырғанымыз жоқ. Директорымыз ырасында да көрмейтуғын болып қалды.
Министр ҳайран болып турды. Усы ўақытлары ортадан жасы үлкенлеў биреў тикейди.
— Министр иним, — деди ол асықпай гәп баслап. — Енди бир-биреўге жумбақ айтқанды қояйық. Алпыс адам қол қойып жазған арзаға басшылық еткен мен едим. Ырасында да директордың соңғы ўақытта көриўи пәсейип кетти. Анаў-анажақтан тартып атыр, мынаў мына-жақтан тартып атыр, бул сирә көрмейди. Бир күни Айтөреев деген мынаў отырған склад баслығы, үлкен бир жарма қапыны директордың қапталынан алып өтип-ақ өзиниң машинасына салды. Турдыев соны көрген жоқ. «Қапталынан өткен адамды көрмейди» дегенимиз сол еди. «Мурнының астындағыны көрмейди» дегенимиздиң де мәниси бар. Мынаў отырған кабинетимизди қараң, буннан бес-алты ай бурын усы жерге иран гилеми әкелип төселинип еди, бир ҳәптеден кейин жоқ. Директорымыз буны да көрмеди. Мәкемеде күнде усындай. Өзине айтсақ «ҳәссений мениң көрмегеним, көзим менен көрсем оны көрер едим» дейди. Ырасында да көрмесе көрмей жүрген шығар деп, шоферин урлық етип атырған жеринен услап алдына апардық. Турдыев бизлерди мысқыллап күледи: өйтип жала жаппаң, шоферымның урлық етип атырғанын мен өз көзим менен көргеним жоқпан деп қарап тур...
Адамлар жән-жақтан ғаўырласып кетти.
— Әнекей жолдас министр! Сондай ғой.
— Бул сирә көрмейди.
— Қапталындағыны да, мурнының астындағыны да көрмейди.
— Басқа, көзин ашыңқырап жүретуғын директор керек.
— Турдыевты алып кетиң.
Министр столды тықылдатып зорға иркип алды. Соң Турдыевтың өзине сөз берди.
— Адамлар дурыс айтып отыр, — деди ол. — Мен өз көзим менен көрмей жүрмен. Халықта гәп бар, «усланбаған уры емес» деген. Егер өзим усыннан көреғойсам «тышқан тесигин мың теңге» етер едим. Мәмлекет мүлкин талан-тараж ететуғын адамларға бийпарўа қарай алмайман, жолдас министр!
Узақ даўам еткен мәжилис тарқады. Адамларға хошамет берилди. Директор ескертиў алды. Жыйналыстан соң ескертиў алған директор министрдиң машинасының алдынғы орынлығына отырып, мийманды үйине шайға алып кетти.
Министр шайдан күн қызарып батайын деп турғанда қайтты. Директор оның менен сүйисип хошласып машинасына отырғызды. Усы ўақытлары машинаның артқы багажы ашылып, төрт аяғы байланған ақ қошқар багажға дүрс ете қалды. Машын қайқаң етип барып қайтарып орнына келди. Лекин, алдына қарап маңқыйып отырған министр оны көрген жоқ. Көргенде оған жол қоймайтуғын еди.
Гезектеги ендиги бөлимге өтиў: Мен министр болмайман
Алдынғы бөлимге қайтыў: Ойын
Китап Мазмунына қайтыў
Социал тармақларда бөлисиў
Егер сиз бул китаптың усы бөлимин унатқан болсаңыз, бул бетти төмендеги социал тармақлар арқалы досларыңыз бенен бөлисиўди умытпаң:
