— Ассалаўма алейкум аға. Сизди излеп келип едим.

— Хызмет?

— Кешеги ана, Ешбайлардың алғандайынан бизлерге де керек еди, отызы.

— Болады, беремиз.

— Қаншадан екен?

— Қаншадан деп, халықтың нырқығо.

— Сонда да.

— Пай, аңқаўсырайсаң-аў. Мыңнан!

— Ой-бу, сәл қымбатлаў емес пе?

— Неси қымбат! Мың сом ақша ма ҳәзир!

— Бизлер қусағанға ақша ғой, аға.

— Солай қосшым, басқа гәпиң барма?

— Аға, былай етейик тә, қолды әкел, келисейик — жети жүзден.

— Я-яқ болмайды, жибер қолымды.

— Қойыңдә, аға. Келисейик тә, жети жүз-әм пул ғо. Отызы жигирма бир мың болады.

— Оның мыңын санама қосшым, «тақанның түрли-түрли былғаўы бар». Кеше Ешбайлар алып кетти ғо, мыңнан. Саўдаласып-әм отырған жоқ.

— Ешбайлар базарға ертерек кирген ғо. Бизлер еле үйренисе алмай атырмыз.

— Сөйтип-сөйтип үйренисип кетесиз.

— Ақсақал, бир ретке түсиң де, «деңгенениң соңы емес», ендигиде айтқаныңызға алып кетермиз.

— Әй, бир майда бала екенсең, яқшы жүз сом түстим, тоғыз жүзден бере ғо.

— Және бир текше түсиң аға, сонда сизиң айтқаныңыз-әм емес, бизиң айтқан-әм емес, сегиз жүз болады, орталық.

— Бир, алатуғын аўырыўдай не бәлесең! Яқшы, ақшаңды алып түстен кейин келеғойың.

— Рахмет аға, берекет табың.

— Әй, бала, бағанағы гәпинде тур, ендиги имтиханда бир сом-әм түспеймен.

— Assalawma aleykum aǵa. Sizdi izlep kelip edim.

— Xızmet?

— Keshegi ana, Eshbaylardıń alǵandayınan bizlerge de kerek edi, otızı.

— Boladı, beremiz.

— Qanshadan eken?

— Qanshadan dep, xalıqtıń nırqıǵo.

— Sonda da.

— Pay, ańqawsıraysań-aw. Mıńnan!

— Oy-bu, sál qımbatlaw emes pe?

— Nesi qımbat! Mıń som aqsha ma házir!

— Bizler qusaǵanǵa aqsha ǵoy, aǵa.

— Solay qosshım, basqa gápiń barma?

— Aǵa, bılay eteyik tá, qoldı ákel, keliseyik — jeti júzden.

— Ya-yaq bolmaydı, jiber qolımdı.

— Qoyıńdá, aǵa. Keliseyik tá, jeti júz-ám pul ǵo. Otızı jigirma bir mıń boladı.

— Onıń mıńın sanama qosshım, «taqannıń túrli-túrli bılǵawı bar». Keshe Eshbaylar alıp ketti ǵo, mıńnan. Sawdalasıp-ám otırǵan joq.

— Eshbaylar bazarǵa erterek kirgen ǵo. Bizler ele úyrenise almay atırmız.

— Sóytip-sóytip úyrenisip ketesiz.

— Aqsaqal, bir retke túsiń de, «deńgeneniń sońı emes», endigide aytqanıńızǵa alıp ketermiz.

— Áy, bir mayda bala ekenseń, yaqshı júz som tústim, toǵız júzden bere ǵo.

— Jáne bir tekshe túsiń aǵa, sonda siziń aytqanıńız-ám emes, biziń aytqan-ám emes, segiz júz boladı, ortalıq.

— Bir, alatuǵın awırıwday ne báleseń! Yaqshı, aqshańdı alıp tústen keyin keleǵoyıń.

— Raxmet aǵa, bereket tabıń.

— Áy, bala, baǵanaǵı gápinde tur, endigi imtixanda bir som-ám túspeymen.