ЯРАНЛАР (YaRANLAR)
Көрген соң тынарма Күнхожа сөзи,
Йығлар бул азаптан адамның өзи,
Балалардың ана деп бул айтқан сөзи,
Бул сөзиме қулағың сал, яранлар.
Жылап-жылап шырақларым өшеди,
Бул истиң тәғдирин кимлер шешеди,
Йығлай-йығлай сорлы күни кешеди,
Не қыларман енди буған, яранлар.
Зар жылап отыр ғой үйимниң иши,
Мениң жайым жер төлениң мүйеши,
Еки ул бар аға өзимнен киши,
Не қыламан енди буны ағалар.
Жылайды бийшара анасын айтып,
Дәрт үстине және дәртти молайтып,
Жүрермен дүньяда ағалар айтып,
Бир басқа бир саўда түсти, яранлар.
Бул басым берк екен, жарылған емес,
Залымлардың күни тарылған емес,
Бизлерден душпанлар сарылған емес,
Душпанларға бахыт берди, яранлар.
Бул дүнья өтерсең, ақырың паны,
Алдадың қыядан жол салып, мени,
Саў болса адамның ағалар дени,
Бир басқа бир саўда болды, яранлар.
Жетимлер телмирип жерди қазарлар,
Мениң бүлгенимди кимлер жазарлар,
Мөҳмин қулға бермес едим азарлар,
Бир басқа бир саўда болды, яранлар.
Бул дүньяның опасы жоқ бийпаян,
Ол өзиңе сениң әўелден аян,
Илая душпанлар етпегей зыян,
Болмаса ҳал қыйын болды, яранлар.
Бул заман тарылды ўақтым өт енди,
Не қылайын айтып енди бөтенди,
Мен сорлы зар жылап, ҳайран етеди,
Бир басқа бир заман болды, яранлар.
Теңизде аў салсаң, ҳәргиз балық жоқ,
Диземде димарым, белде ҳалым жоқ,
Мен сорлыға, ғәриплерге жарық жоқ,
Қараңғы думанда қалдым, яранлар.
Заман тарылып тур, аспан тутылып,
Таба алмадым жолды бәрҳа умтылып,
Залым себебинен әрманда болып,
Бир басқа бир саўда болды, яранлар.
Бул заман тарылды, кейни болмады,
Залымлардың қызыл гүли солмады,
Кеўилимниң ўақыты хош болмады,
Басқа ақырзаман түсти, яранлар.
Байға жүрсе жарлы ҳақын алалмай,
Ойнап соннан жаслар шалқып жүре алмай,
Бир кеткенлер ел дийдарын көре алмай,
Бир басқа бир заман болды, яранлар.
Яранлар сөз тыңлап қулақ салмаға,
Қаст еткен душпанның ақлын алмаға,
Шын жәннетке досың менен бармаға,
Қолың былға, жолды силте, яранлар.
Тыңлап мениң пидә арзы-ҳалымды,
Өзиң жеткергейсең ырысқалымды,
Қыйнап залым мениң шыбын жанымды,
Ата-анамды жерлер қушты, яранлар.
Ўа, дариқа, бул дүньяда қызық жоқ,
Ғәриплерде әзизлик бар, бузық жоқ,
Бәйгиден өтерге белли сызық жоқ,
Аламат, баламат болды, яранлар.
Соның ушын бул дүньяда йығларман,
Азап билен қана бағрым дағларман,
Қашан ўақтым, бахтым келип шағларман,
Адамның руўҳы гәда, яранлар.
Бул заман тарылды, тартылды танап,
Өмиримниң азабын болмаспан санап,
Жүрмедим ағалар бир майдан шағлап,
Бул дүнья ақырет болды, яранлар.
Душпанға сырыңны қылмағыл аян,
Узақ өмириңе етерлер зыян,
Шағып денелерин уўлы ҳәм жылан,
Биразлардың өмири өтти, яранлар.
Айра түстим туўып өскен елимнен
Қартайдым, дәрманым кетти белимнен,
Йырақ болып турғаным жоқ елимнен,
Бир басқа бир саўда болды, яранлар.
Йығлар бул азаптан адамның өзи,
Балалардың ана деп бул айтқан сөзи,
Бул сөзиме қулағың сал, яранлар.
Жылап-жылап шырақларым өшеди,
Бул истиң тәғдирин кимлер шешеди,
Йығлай-йығлай сорлы күни кешеди,
Не қыларман енди буған, яранлар.
Зар жылап отыр ғой үйимниң иши,
Мениң жайым жер төлениң мүйеши,
Еки ул бар аға өзимнен киши,
Не қыламан енди буны ағалар.
Жылайды бийшара анасын айтып,
Дәрт үстине және дәртти молайтып,
Жүрермен дүньяда ағалар айтып,
Бир басқа бир саўда түсти, яранлар.
Бул басым берк екен, жарылған емес,
Залымлардың күни тарылған емес,
Бизлерден душпанлар сарылған емес,
Душпанларға бахыт берди, яранлар.
Бул дүнья өтерсең, ақырың паны,
Алдадың қыядан жол салып, мени,
Саў болса адамның ағалар дени,
Бир басқа бир саўда болды, яранлар.
Жетимлер телмирип жерди қазарлар,
Мениң бүлгенимди кимлер жазарлар,
Мөҳмин қулға бермес едим азарлар,
Бир басқа бир саўда болды, яранлар.
Бул дүньяның опасы жоқ бийпаян,
Ол өзиңе сениң әўелден аян,
Илая душпанлар етпегей зыян,
Болмаса ҳал қыйын болды, яранлар.
Бул заман тарылды ўақтым өт енди,
Не қылайын айтып енди бөтенди,
Мен сорлы зар жылап, ҳайран етеди,
Бир басқа бир заман болды, яранлар.
Теңизде аў салсаң, ҳәргиз балық жоқ,
Диземде димарым, белде ҳалым жоқ,
Мен сорлыға, ғәриплерге жарық жоқ,
Қараңғы думанда қалдым, яранлар.
Заман тарылып тур, аспан тутылып,
Таба алмадым жолды бәрҳа умтылып,
Залым себебинен әрманда болып,
Бир басқа бир саўда болды, яранлар.
Бул заман тарылды, кейни болмады,
Залымлардың қызыл гүли солмады,
Кеўилимниң ўақыты хош болмады,
Басқа ақырзаман түсти, яранлар.
Байға жүрсе жарлы ҳақын алалмай,
Ойнап соннан жаслар шалқып жүре алмай,
Бир кеткенлер ел дийдарын көре алмай,
Бир басқа бир заман болды, яранлар.
Яранлар сөз тыңлап қулақ салмаға,
Қаст еткен душпанның ақлын алмаға,
Шын жәннетке досың менен бармаға,
Қолың былға, жолды силте, яранлар.
Тыңлап мениң пидә арзы-ҳалымды,
Өзиң жеткергейсең ырысқалымды,
Қыйнап залым мениң шыбын жанымды,
Ата-анамды жерлер қушты, яранлар.
Ўа, дариқа, бул дүньяда қызық жоқ,
Ғәриплерде әзизлик бар, бузық жоқ,
Бәйгиден өтерге белли сызық жоқ,
Аламат, баламат болды, яранлар.
Соның ушын бул дүньяда йығларман,
Азап билен қана бағрым дағларман,
Қашан ўақтым, бахтым келип шағларман,
Адамның руўҳы гәда, яранлар.
Бул заман тарылды, тартылды танап,
Өмиримниң азабын болмаспан санап,
Жүрмедим ағалар бир майдан шағлап,
Бул дүнья ақырет болды, яранлар.
Душпанға сырыңны қылмағыл аян,
Узақ өмириңе етерлер зыян,
Шағып денелерин уўлы ҳәм жылан,
Биразлардың өмири өтти, яранлар.
Айра түстим туўып өскен елимнен
Қартайдым, дәрманым кетти белимнен,
Йырақ болып турғаным жоқ елимнен,
Бир басқа бир саўда болды, яранлар.
Гезектеги ендиги бөлимге өтиў: ҚАШАН КӨРЕРМЕН
Алдынғы бөлимге қайтыў: ЖАЙЛАЎЫМ
Китап Мазмунына қайтыў
Социал тармақларда бөлисиў
Егер сиз бул китаптың усы бөлимин унатқан болсаңыз, бул бетти төмендеги социал тармақлар арқалы досларыңыз бенен бөлисиўди умытпаң: